Zojuist haalde ik de papieren krant op het winkelcentrum Diemerplein.
En op de voorpagina herkende ik mijn knieën. Jawel, die rode benen zijn van mij.
Niet zo recht als ik zou willen. Maar ik versta de kunst van “werken met het materiaal dat er is.”
Dus klassiek en freestyle jazz dansen kan ik als de beste.
En de juiste houding vinden om te zingen heb ik ook, altijd.
De ondernemers om mij heen zijn allemaal sprekers. Schrijvers, verkopers, vertegenwoordigers.
Er is een binnenhuisarchitect. Een fotograaf, een vormgever, iemand die studio’s verhuurt voor repetities in het theater. Een wijnhandelaar, poppenspeler.
Wij moeten allemaal goede slimme verkoopgesprekken voeren met potentiële klanten.
En mijn man Yits Paërl van Paerl Electronics en ik horen daarbij.
DIEMEN Ondernemend Diemen heeft op woensdag 1 februari een nieuwjaarsborrel gehouden.
De bijeenkomst vond plaats bij House of Bird in het Diemerbos.
De ongeveer 30 aanwezigen konden zich ook vermaken op de schaatsbaan bij de horecazaak.
Zij genoten de heerlijke hapjes en drankjes.
De bijeenkomst vond plaats bij House of Bird in het Diemerbos.
De ongeveer 30 aanwezigen konden zich ook vermaken op de schaatsbaan bij de horecazaak.
Zij genoten de heerlijke hapjes en drankjes.
Hoe word je ondernemer als je zangpedagoge en spraakexpert bent?
Ik had mijn Akte A solozang Klassiek en mijn Akte A solozang Lichte Muziek en Muzikaal Leiderschap behaald en wist dat ik nog een lange weg te gaan had in het vak.
Studeren is leuk. En als je de bevestiging hebt gekregen dat je iets kunt en het gevoel hebt van erkenning is dat al een enorme overwinning.
Mijn moeder zei: “Dan heb je het gevoel dat je iemand bént”.
En dat is zo.
Dankjewel Mama.
Maar dan begint het pas écht.
Hoe krijg je een Kamer van Koophandel nummer? Hoe word je BTW plichtig bij de belastingdienst?
Ik herinner mij dat ik moest aantonen dat ik 3 maanden werk had.
In mijn geval waren dat 15 contracten met Woonzorgcentra en Verpleeghuizen voor de One Woman Show “Een Dag Met Een Lach”.
Het werd ontvangen als “Een heerlijk rustig programma om naar te luisteren en bij mee te zingen”.
Dat zei de Activiteiten Begeleider in het Gerhardhuis in Amsterdam.
Eén van de huizen waar ik met het Openbaar Vervoer naar toe ging.
Ik werkte met twee boodschappenkarretjes. Eén met boxen met versterkers en een DAT recorder en één met twee avondtoiletten en schoenen.
Eén van de talenten van mijn moeder was autorijden.
Ze had in één keer haar rijbewijs gehaald en was er dol op.
Zij was dé expert.
Dus na een half jaar belde ik mijn moeder: “Mam, ik heb geld voor een autootje. Weet jij een goeie?”
Ja hoor, een “boodschappen Fiat Panda” van een oude dame die in de garage had gestaan. Lage kilometerstand, voor Fl. 6000,-
Ik met de trein naar Harderwijk, daar was de autodealer.
En trots en helemaal blij terug naar Amsterdam.
Het ging snel. Na de Fiat Panda kwam de Citroën AX, de Berlingo, de Evasion en de Jumpy. Een diesel.
Daarna een Volvo 850-10V, een Volvo V70R classic op gas.
En nu rijden we in een V70 platform 2. Die rijdt op benzine.
3 shows op een dag was heel gewoon.
Want intussen had ik ook een Kinder Show.
Op een dag zei ik tegen Yits dat ik geld over hield.
Dat is niet zo verstandig. Je moet investeren.
Het meest logisch in die tijd was om een huis te kopen.
Mij was al twee keer verboden om zangles te geven toen ik in een huurhuis woonde.
In de 3e Schinkelstraat 18″ gaf ik toen mij verboden was om zangles te geven, les in muziektheorie en spraakles.
Weer was het mijn moeder die met de gouden oplossing kwam:
Een woningruil tussen mijn broer, mijn moeder en mij.
Zo kwam ik in de Senefelderstraat 17 hs terecht, het huis waar ik van mijn vierde tot mijn negentiende jaar opgegroeid was.
En toch, een zeur van een buurvrouw op de 3e etage zorgde ervoor dat Ymere mij een brief stuurde waarin ik op straffe van huisuitzetting moest stoppen met de zangles.
Dus toen er geld was, wilde ik een vrijstaand huis!
Yits en ik woonden toen -opnieuw door de woningruil die mijn moeder mij gunde- op Onderlangs 68 in betondorp in Amsterdam-Oost.
Dat huis was helaas niet te koop.
Maar…
Volmerstraat 1 wel.
Yits en ik woonden toen -opnieuw door de woningruil die mijn moeder mij gunde- op Onderlangs 68 in betondorp in Amsterdam-Oost.
Dat huis was helaas niet te koop.
Maar…
Volmerstraat 1 wel.
Mark my words… Still going strong, lady. My time is yet to come.
Het is voor het eerst in mijn leven dat ik ontdekte dat ik als vrouw achtergesteld word bij een man. Mijn eigen man.
Ik dacht slim te zijn door vierkante meters in te nemen voor mijn danslessen. Ik heb een atelier, een kantoor en een studio nodig.
Nee. Je gelooft het niet, maar we mochten het huis niet kopen.
Pas toen Yits aangaf op de bouwtekening dat hij zo en zoveel vierkante meter nodig had voor het assembleren van computers en wat er allemaal nog meer met ICT te maken heeft, kregen we toestemming.
Wij wonen op het bedrijven terrein Verrijn Stuart in Diemen-Zuid.
Ik mag hier dag en nacht slagwerk spelen, toonladders zingen, piano spelen, leerlingenuitvoeringen geven… geweldig. Wij wonen tussen de garage, bandenboer, studio’s, glazenwassers van alles.
De stap was heel klein om lid te worden van de ondernemersvereniging en zo is het gekomen dat ik daar boven met mijn rode majootje op de foto sta. Met deze geschiedenis in het achterhoofd is het dubbel genieten.
Dankjewel Mama, voor de opvoeding en de liefde die ik van je heb gehad.
De toekomst?
De toekomst is wat ons toekomt met hard werken, discipline en liefde voor mensen en dieren.
En dat kun jij ook. Vertel jij je verhaal nu aan mij?
Met trotse groet,
Saskia Paërl