Blog #030: 24 lessen die ik geleerd heb in 2024

(Wordt vervolgd).

2025 is een jaar waarin het nodig is om je grens te bepalen tussen zakelijke activiteiten voor je bedrijf met producten en privé activiteiten met persoonlijke meningen en gevoelens.

Zodat jij je niet persoonlijk aangevallen voelt als iemand jouw les niet leuk vindt, of je product niet goed vindt, terwijl je er zo ontzettend hard aan gewerkt hebt om iets schitterends te maken. Het is wat kort door de bocht gezegd en daarom wil ik het graag toelichten.

Zo.

Dit was dus even een vertraging in het lezen, zodat je de concentratie krijgt om focus te hebben op het onderwerp.
En het onderwerp is heel simpel:
Trek je niets aan van wat een ander van je vindt. ‘Doe wat je doet, gekletst wordt er toch’.
En ‘Het maakt niet uit wat ze over je zeggen, als er maar over je gepraat wordt’.

Dan komen nu de lessen 8 tot en met 14 die ik geleerd heb in 2024.

Les #8: Wie vertrouw je wel en wie vertrouw je niet?

Ben ik pleegouder of hulpverlener? Die vraag stel ik mezelf vaak. Pleegzorg is ingewikkeld. Als pleegouder biedt je veiligheid en leer je kinderen basisdingen: school, opruimen, verantwoordelijkheid nemen. Maar zodra ze na een weekend van hun eigen familie weer voor twee weken bij je terugkomen, lijkt het of alles wat je ze geleerd hebt en aan moeder- en vaderliefde gegeven hebt, in een weekend verloren. En zo gaat het altijd.
Waarom? Omdat kinderen loyaal blijven aan hun ouders en familie, zelfs als die ze geen stabiele thuissituatie kunnen bieden.
Dat maakt het zwaar voor pleegouders. Je bent geen ouder, maar ook meer dan een oppas. Je bent degene die liefdevolle grenzen stelt, structuur geeft en probeert chaos en gevaarlijke situaties te voorkomen.

Grenzen zijn belangrijk – voor kinderen, in de klas, overal. Zonder grenzen ontstaat er onrust, en dat zie je terug in hoe de maatschappij discipline heeft losgelaten. Volgens Dr. Julia Hare zijn kinderen nergens bang voor, maar de volwassenen om hen heen wel. Leraren, ouders, schoolbesturen – iedereen schuift verantwoordelijkheid door.

Pleegzorg vraagt om discipline, duidelijkheid en liefde. Als pleegmoeder ben ik teleurgesteld. Daarom voel ik mij meer hulpverlener dan pleegouder. Dan ben ik volledig geslaagd. En mijn lieverd, mijn echtgenoot ook.
Jeugdzorg vraagt om discipline, duidelijkheid en liefde. Want als samenleving moeten we het durven om grenzen te stellen – voor de toekomst van onze kinderen.

Les #9: Jij hoeft niks te zeggen, want je weet zelf niet hoe mooi, goed en briljant anderen jou zien. Stiltes opvullen is niet nodig

Je was een top leerling in de Docent Muziek Deeltijd Opleiding van Codarts in Rotterdam. Door zeven muzikale middelen vond je jouw echte zelf terug. Je bleef met je stem spelen, zoals een presentator, acteur of zanger dat doet en het hielp je om in het hier en nu je eigen emoties en boodschap te herontdekken, altijd vanuit je authentieke zelf. Het hielp je om de woorden te vinden zodat je anderen kunt leren zingen en praten en presenteren.
Die zeven muzikale middelen gaven je de ruimte om na te denken over je muzikale gedrag en jezelf steeds naar een hoger niveau te tillen. Je durfde de confrontatie aan te gaan met je eigen stem en dat bleef je doen.

De 2 enorme roltrappen naar 6 verdiepingen van in het Conservatorium van Rotterdam, Codarts, staan symbool voor het meegevoerd worden naar enorm veel kennis over muziek en over hoe mensen leren.

En wat kost het veel moeite om in de spits van Diemen naar Rotterdam te rijden met een oude Volvo 850. Gratis parkeren. En dan nog 5 km fietsen met een klein goedkoop vouwfietsje. Dat kleine fietsje van 109 euro was goedkoper dan de twee zware fietssloten die nodig zijn in het centrum van Rotterdam. De ellende van geen fiets hebben en 5 km met een bus moeten na een zware schooldag wil je toch voorkomen?

Wat levert het op?
Zeven muzikale middelen. Ze zijn niet heilig, maar ze zijn wel essentieel: Melodie, Ritme, Tempo, Dynamiek, Klankkleur, Vorm en Samenklank.
En het levert respect voor je harde werken op. Voor het verdiepen en verbreden in het vak. Het ‘stem-vak’.

Les #10: One Woman Show: “Wat ziet u er goed uit.”

Mijn One Woman Show, die dit voorjaar in première gaat, heeft nieuwe elementen zoals storytelling uit het geïmproviseerde leven van alle dag.
Het verhaal erachter ben ik nu aan het maken, met veel repeteren en oefenen. De voorstelling duurt 45 en 30 minuten en ik maak een keuze uit een mix van nummers, van Sting’s Fragile tot Metallica’s Nothing Else Matters en van Bette Midler’s The Rose tot de klassieke What a Wonderful World van Louis Armstrong. Vincent van Don McLean en Hallelujah van Leonard Cohen.

Maar ook Loesje van Jack Bulterman en Max van Praag en een vertaling van Freek de Jonge. Het is een mooie mix van klassiekers, moderne hits en vertalingen van iconische nummers. En vormt zeker een krachtig repertoire voor deze veelzijdige show.

Ze weerspiegelen allemaal mijn eigen verhaal en emoties, een selectie van 1967 tot 2025.

Les #11: Dromen zijn nooit te groot

Mijn droom was altijd zo groot dat ik hem steeds voor me uitschoof, maar nu is het tijd om hem waar te maken.
Tot 2025 heb ik hard gewerkt aan projecten zoals de Voice challenge, masterclasses, Social media posts, mijn website, verschillende One Woman Shows voor Senioren en voorstellingen met mijn poppentheater voor kinderen.

Nu het allemaal loopt, voel ik me vrij en tevreden. Mijn bedrijf draait goed, mijn huis is schoon en ik ben bezig om nieuwe vriendschappen te maken. Yits heeft dankzij zijn werk in ICT en netwerkbeheer echte vrienden gemaakt en ik heb datzelfde met mijn medestudenten, leerlingen en mensen hier in Diemen.

Nu is het tijd om te genieten van het leven, muziek, dans in het theater.
Gewoon te geven, geven en geven. Ik probeer mensen aan te steken met datzelfde geluk door mijn dagelijkse quotes en wekelijkse blogs op LinkedIn.
Ik hoop dat ik jou hier ook mee inspireer.

Les #12: ‘Geduld ist eine schöne Sache.’ Mag ik je een voorbeeld geven?

Geduld ist eine schöne Sache’ betekent veel als je iets nieuws leert, zoals breien.Toen ik 8 jaar was,
leerde ik breien van mijn moeder, maar het lukte niet goed omdat als zij het voordeed, de strakgespannen draad razendsnel door de lus van de vorige steek schoof.
En dan zo snel van de pen afgleed dat ik niet kon zien waar die draad was en waar die naar toe ging en hoe die daar naar toe ging.
Ik werd wanhopig en barste in snikken uit. Boos, teleurgesteld en intens verdrietig.

Toen hoorde mijn moeder Loes thuiskomen. Ze liep in het trappenhuis. Dus mijn moeder deed de voordeur open en vroeg Loes om hulp. Loes was ons buurmeisje van 17.
Loes had engelengeduld met mij en leerde me breien.

Later besefte ik dat geduld ook belangrijk is in andere dingen, zoals het omgaan met marketing of mijn stem. Door geduldig te blijven neem je meer tijd voor de dingen.
Gelukkig heb ik het wel geleerd. Ik hoef niet bang te zijn dat ik niet kan wat ik wil kunnen. Dat gaat wel lukken.
Lode Devos (Louis in België) stelde mij gerust als het weer niet wilde lukken met die stem van mij om een klassieke aria te zingen. ‘Porgi amor’ van Mozart.
Uiteindelijk kon ik het toch zingen. Al heeft het langer geduurd dan ik wilde. Maar dat is niet belangrijk.

Geduld is echt een mooie zaak in zoveel aspecten van het leven!

Les #13: Hoe je geen kattengrit verspilt

Het goedkoopste kattengrit koop je bij de Lidl, maar soms hebben ze het niet.
Dus sjouw je met zware dozen van 6 liter, of soms zelfs 10 liter. Thuis zet je ze op de badkamervloer en gaat het schoonmaken van de kattenbak gewoon door: drollen en nat grit eruit.
Maar na een week denk je: waarom gooi ik dat goede, droge grit eigenlijk weg?

Het geniale is: je kunt het hergebruiken door het in de nieuwe bak te doen! Het droge grit rolt eruit, terwijl het natte aan de bodem blijft plakken.
Ik heb 50 jaar katten gehad, maar pas nu bedacht ik dit slimme trucje.
Je bent nooit te oud om te leren, toch?

Les #14: Hoe je een leven lang nieuwe dingen leert en ‘bij de tijd’ blijft

Je verliest wel hersencellen, maar je maakt er ook nieuwe aan! Als je je hersenen niet gebruikt, worden de verbindingen zwakker en word je minder actief.
Dus als je je wel eens een beetje “leeghoofd” voelt, komt dat doordat je niet genoeg doet en niet genoeg nadenkt.
Maar het goede nieuws is: je kunt altijd nieuwe verbindingen maken en nieuwe dingen leren, ook al gaat het wat langzamer naarmate je ouder wordt. Je hersenen zijn superflexibel, en door neuroplasticiteit kun je je hele leven blijven groeien en leren.

Er is altijd ruimte voor meer, dus blijf je hoofd uitdagen!
Dat heb ik inmiddels wel begrepen. En dat is een briljante gedachte.

(Wordt vervolgd).

Samenvatting:

Les #8) Wie vertrouw je wel en wie vertrouw je niet?

Les #9) Jij hoeft niks te zeggen, want je weet zelf niet hoe mooi, goed en briljant anderen jou zien.
Stiltes opvullen is niet nodig.

Les #10) One Woman Show: “Wat ziet u er goed uit.”

Les #11) Dromen zijn nooit te groot.

Les #12) ‘Geduld ist eine schöne Sache.’ Mag ik je een voorbeeld geven?

Les #13) Hoe je geen kattengrit verspilt.

Les #14) Hoe je een leven lang nieuwe dingen leert en ‘bij de tijd’ blijft.

Wat is jouw grootste uitdaging deze winter? En hoe zou je hiermee geholpen willen worden?

Wat helpt je wel?

KEN de mogelijkheden van je stem. Als je die kent en WEET, dan kun je actie ondernemen (Ondernemen!!!… Snap je…???)

Ik help je om in actie te komen.

Want nu is het jouw beurt.

Kom gedurende vijf minuten met zoveel mogelijk ideeën over wat je in 2024 geleerd hebt.
Wat moeten wij, mensen, allemaal doen om met succes gehoord en gezien te worden? En wil je alsjeblieft hier je  reactie geven? Dat waardeer ik enorm en alvast heel erg bedankt! En omdat ik je daarvoor graag iets wil geven, bied ik je deze (gratis) MASTERCLASS aan.

Dit is de link: https://stemacademie.nu/masterclass/

Ik hoop je gauw te ontmoeten, EN voeg me gerust toe aan jouw netwerk 🙂

Dank je wel voor het lezen en ik kijk uit naar jullie reacties!

Doe er iets mee, Iedere minuut, iedere tel telt!

Warme groet,

Saskia

>